Καλοκαιρινές Ιστορίες: Στη Χίο (blogame)

Σήμερα έκανα μια βόλτα στην γειτονιά, σταμάτησα στον κήπο της  Άννας  είδα τις ομορφιές της και μια πρόσκληση για  παιχνίδι . Ειπα να την δεχτώ και να μαι. Έστυψα το μυαλό μου σεργιάνισα  πάνω κάτω  σε πολλά καλοκαίρια   δεν ήξερα για ποιο να γράψω τελικά αποφάσισα να γράψω για τα μικράτα μου τότε που τελειώνοντας το σχολείο μ έπιανε απελπισία γιατί ήξερα πως στο σπίτι δεν είχα κάποιον να παίζω μοναχοπαίδι γαρ. Ένα καλοκαίρι αποφασίστηκε να πάω στην Χίο στην γιαγιά μου. Είχα τρελή χαρά δεν είχα ξαναπάει και ανυπομονούσα. Θυμάμαι κατεβήκαμε Πειραιά και για πρώτη φορά  είδα και μπήκα σε τόσο μεγάλο πλοίο. Ταξιδεύαμε όλη νύχτα, ύπνος στο κατάστρωμα,  κουραστικό ταξίδι. Φτάσαμε ξημέρωμα στο λιμάνι, μας περίμενε ο πάππους  και μας πήγε σπίτι, μαγεύτηκα με την μυρωδιά του νησιού.  Το χτήμα  υπέροχο έμπαινες από μια μεγάλη αυλόπορτα σε διάδρομο στρωμένο με βότσαλα 

δεξιά  ήταν γεμάτο δέντρα, λεμονιές, πορτοκαλιές, νεραντζιές  αριστερά ένα πανέμορφο πηγάδι  και ένας τεράστιος αμπελώνας, στο τέλος του διαδρόμου μια πανέμορφη τεράστια γούρνα  που αν είχε περισσότερο βάθος θα την έλεγαν σίγουρα πισίνα. Στην είσοδο του σπιτιού ένα υπέροχο  δέντρο που δεν είχα ξαναδεί η γιαγιά είπε το λένε κλαίουσα   και δίπλα στην πίσω σκάλα  της κουζίνας μια τεράστια καρυδιά. Όλα ήταν μαγευτικά στα παιδικά μου μάτια. Ήμουν ξετρελαμένη με τα πάντα, πηγαίναμε για μπάνιο κάθε μέρα  με τα ξαδελφάκια μου περπατούσαμε μισή ώρα να πάμε και μισή να γυρίσουμε, μπορεί και πάραπάνω  αλλά ποιος νοιαζόταν;  Αυτό με λίγα λόγια ( ξέρετε εγω δεν είμαι πολυλογού) ήταν το καλοκαίρι της αθωότητας που είπα να μοιραστώ μαζί σας. Νομίζω τώρα που το σκέφτομαι το καλοκαίρι αυτό ήταν το πιο εντυπωσιακό της ζωής μου.

Γιάννη  και Αννούλι  σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να κάνω καλοκαιρινή βουτιά στο παρελθόν.

Φυσικά όποιος θέλει μπορεί να πάρει την σκυτάλη

Καλημέρα καλό μήνα σε φίλους και περαστικούς. 

Φιλιά πολλά

1/7/2016