Κυριακή 14 Απριλίου 2019

Μέχρι να μάθουμε να ζούμε.




Πόσα χελιδόνια πέταξαν πάνω απ' τα κεφάλια μας
χωρίς να σηκώσουμε το βλέμμα στον ουρανό;
Πόσα λουλούδια άνθισαν δίπλα μας
κι εμείς ανυποψίαστοι
συνεχίζαμε τη ρουτίνα μας;
Πόσα τραγούδια της άνοιξης ακούστηκαν
μα είχαμε κλειστά τα αυτιά μας;

Πόσα χρώματα άλλαξε ο ουρανός
όσο ήμασταν κλεισμένοι στον εαυτό μας;
Πόσα ταξίδια ματαιώσαμε;
Πόσους νέους κόσμους αρνηθήκαμε να γνωρίσουμε;
Πόση ζωή ξοδέψαμε μέχρι να μάθουμε να ζούμε;
Πόσα σπουδαία πράγματα προσπεράσαμε βιαστικά;
Πόσα θαύματα αρνηθήκαμε να ζήσουμε;
Σε πόσα όνειρα κλείσαμε την πόρτα;

Γιατί τους αφήσαμε να μας πείσουν
ότι ο χειμώνας θα κρατήσει για πάντα.


Νίκος Σουβατζής
από τη συλλογή Χειμερινή ισημερία, 2019


12 σχόλια:

  1. Ποιος είπε πως να ζεις είναι εύκολο πράγμα;
    Θέλει ταλέντο η ζωή.
    Καλό απόγευμα με πολλά φιλιά από μένα Βιργινία μου!

    Υ.Γ
    Υπέροχη η Καραΐνδρου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν ήταν εύκολη δεν θα είχε αυτή την ομορφιά Μαρία μου.
    Όμορφη συνέχεια στην Κυριακή σου και καλή εβδομάδα.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτή είναι καιη δική μου απορία Βιργινία μου: γιατί τους αφήσαμε να μας πείσουν...
    Υπέροχο το ποίημα.
    Καλή εβδομάδα μάτια μου
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι όμως. Με το "μέχρι να μάθουμε να ζούμε" παίρνει μια αισιόδοξη θέση το ποίημα, προϋποθέτοντας ότι μάθαμε. Μακάρι να φτάναμε σ' αυτό το σημείο- δεν το βλέπω εύκολο, όπως το λέει κι η Μαρία. Ευτυχώς: Τα θαύματα, τα ταξίδια, τα χρώματα, τα λουλούδια, τα χελιδόνια, τα όνειρα, τα τραγούδια θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένουν. Δική μας η κίνηση για την προσέγγιση.

    Θυμήθηκα κι αυτό:
    "Λυποῦμαι γιατί ἄφησα νὰ περάσει ἕνα πλατὺ ποτάμι
    μέσα ἀπὸ τὰ δάχτυλά μου
    χωρὶς νὰ πιῶ οὔτε μία στάλα.
    Τώρα βυθίζομαι στὴν πέτρα.
    Ἕνα μικρὸ πεῦκο στὸ κόκκινο χῶμα,
    δὲν ἔχω ἄλλη συντροφιά.
    Ὅτι ἀγάπησα χάθηκε μαζὶ μὲ τὰ σπίτια
    ποὺ ἦταν καινούργια τὸ περασμένο καλοκαίρι
    καὶ γκρέμισαν μὲ τὸν ἀγέρα τοῦ φθινοπώρου.

    απ' το Μυθιστόρημα του Σεφέρη.

    --Μήπως κι η Καραΐνδρου τα ίδια δε λέει με την ονειρική μουσική της;

    Φιλιά, Βιργινία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένος ο Σεφέρης...

      Κι ἂν ὁ ἀγέρας φυσᾶ δὲ μᾶς δροσίζει
      κι ὁ ἴσκιος μένει στενὸς κάτω ἀπ᾿ τὰ κυπαρίσσια
      κι ὅλο τριγύρω ἀνήφοροι στὰ βουνὰ
      μᾶς βαραίνουν
      οἱ φίλοι ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς νὰ πεθάνουν.

      Και η Καραΐνδρου με ταξιδεύει πάντα.

      Καλημέρα Διονύση ευχαριστώ για την επίσκεψη, φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Εκπληκτικο το ποιημα !!!!!!Να εισαι παντα καλα και καλη εβδομαδα να εχεις 🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μόνο, που όταν μάθαμε ήταν αργά, πέρασε ο χρόνος μας κι όλα ήταν δύσκολα πια.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όπως το λες Βασίλη και ας λένε "κάλιο αργά παρά ποτέ" δεν ισχύει πάντα.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. δεν έχουμε χελιδόνια εδώ ... μόνο αγριόπαπιες :)
    Σφιχτή αγκαλιά και έφυγα ()

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όταν η άγνοια ουρλιάζει, η νοημοσύνη σιωπά.

 Ο γάιδαρος είπε στην τίγρη: "Το γρασίδι είναι γαλάζιο". Η τίγρης απάντησε: "Όχι, το γρασίδι είναι πράσινο". Η συζήτηση ...