Πόσα χελιδόνια πέταξαν πάνω απ' τα κεφάλια μας
χωρίς να σηκώσουμε το βλέμμα στον ουρανό;
Πόσα λουλούδια άνθισαν δίπλα μας
κι εμείς ανυποψίαστοι
συνεχίζαμε τη ρουτίνα μας;
Πόσα τραγούδια της άνοιξης ακούστηκαν
μα είχαμε κλειστά τα αυτιά μας;
Πόσα χρώματα άλλαξε ο ουρανός
όσο ήμασταν κλεισμένοι στον εαυτό μας;
Πόσα ταξίδια ματαιώσαμε;
Πόσους νέους κόσμους αρνηθήκαμε να γνωρίσουμε;
Πόση ζωή ξοδέψαμε μέχρι να μάθουμε να ζούμε;
Πόσα σπουδαία πράγματα προσπεράσαμε βιαστικά;
Πόσα θαύματα αρνηθήκαμε να ζήσουμε;
Σε πόσα όνειρα κλείσαμε την πόρτα;
Γιατί τους αφήσαμε να μας πείσουν
ότι ο χειμώνας θα κρατήσει για πάντα.
Νίκος Σουβατζής
από τη συλλογή Χειμερινή ισημερία, 2019
Ποιος είπε πως να ζεις είναι εύκολο πράγμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει ταλέντο η ζωή.
Καλό απόγευμα με πολλά φιλιά από μένα Βιργινία μου!
Υ.Γ
Υπέροχη η Καραΐνδρου!
Αν ήταν εύκολη δεν θα είχε αυτή την ομορφιά Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη συνέχεια στην Κυριακή σου και καλή εβδομάδα.
Σε φιλώ!
Αυτή είναι καιη δική μου απορία Βιργινία μου: γιατί τους αφήσαμε να μας πείσουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο το ποίημα.
Καλή εβδομάδα μάτια μου
Τα φιλιά μου
Αννούλι μου όμορφη ανατολή σου εύχομαι.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά!!
Κι όμως. Με το "μέχρι να μάθουμε να ζούμε" παίρνει μια αισιόδοξη θέση το ποίημα, προϋποθέτοντας ότι μάθαμε. Μακάρι να φτάναμε σ' αυτό το σημείο- δεν το βλέπω εύκολο, όπως το λέει κι η Μαρία. Ευτυχώς: Τα θαύματα, τα ταξίδια, τα χρώματα, τα λουλούδια, τα χελιδόνια, τα όνειρα, τα τραγούδια θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένουν. Δική μας η κίνηση για την προσέγγιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμήθηκα κι αυτό:
"Λυποῦμαι γιατί ἄφησα νὰ περάσει ἕνα πλατὺ ποτάμι
μέσα ἀπὸ τὰ δάχτυλά μου
χωρὶς νὰ πιῶ οὔτε μία στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στὴν πέτρα.
Ἕνα μικρὸ πεῦκο στὸ κόκκινο χῶμα,
δὲν ἔχω ἄλλη συντροφιά.
Ὅτι ἀγάπησα χάθηκε μαζὶ μὲ τὰ σπίτια
ποὺ ἦταν καινούργια τὸ περασμένο καλοκαίρι
καὶ γκρέμισαν μὲ τὸν ἀγέρα τοῦ φθινοπώρου.
απ' το Μυθιστόρημα του Σεφέρη.
--Μήπως κι η Καραΐνδρου τα ίδια δε λέει με την ονειρική μουσική της;
Φιλιά, Βιργινία
Αγαπημένος ο Σεφέρης...
ΔιαγραφήΚι ἂν ὁ ἀγέρας φυσᾶ δὲ μᾶς δροσίζει
κι ὁ ἴσκιος μένει στενὸς κάτω ἀπ᾿ τὰ κυπαρίσσια
κι ὅλο τριγύρω ἀνήφοροι στὰ βουνὰ
μᾶς βαραίνουν
οἱ φίλοι ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς νὰ πεθάνουν.
Και η Καραΐνδρου με ταξιδεύει πάντα.
Καλημέρα Διονύση ευχαριστώ για την επίσκεψη, φιλιά!
Εκπληκτικο το ποιημα !!!!!!Να εισαι παντα καλα και καλη εβδομαδα να εχεις 🌻
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ JK αντεύχομαι.
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα!
Μόνο, που όταν μάθαμε ήταν αργά, πέρασε ο χρόνος μας κι όλα ήταν δύσκολα πια.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως το λες Βασίλη και ας λένε "κάλιο αργά παρά ποτέ" δεν ισχύει πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Όμορφο ...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχουμε χελιδόνια εδώ ... μόνο αγριόπαπιες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣφιχτή αγκαλιά και έφυγα ()