Ουράνιο άγγιγμα.
Παράξενη βραδιά απόψε.
Ακούω την θάλασσα λες και είναι παιδί,
που στράγγιξε πάνω της τα δάκρυα του.
Ακούω τους ήχους τ' ουρανού,
θολούς και ανήσυχους.
Άλλωστε έχουν κι οι πεταλούδες τους χειμώνες τους.
Κι ακούω κι εσένα,
τόσο γελαστό κι απόμακρο
σαν παλιά κιτρινισμένη φωτογραφία πάνω στο τζάκι.
Ψιθυρίζει απόψε η νύχτα τραγούδια
στ' αυτιά βιαστικών περαστικών.
Είναι τόσο νωρίς και τόσο αργά συνάμα
Που για να προλάβεις πρέπει να ΄κουμπήσεις το Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου