Ο γιος ρώτησε τον πατέρα του:
'' Πώς ζούσατε πριν χωρίς πρόσβαση στην τεχνολογία:
χωρίς ίντερνετ
χωρίς υπολογιστές
χωρίς τηλεόραση
χωρίς κλιματισμό
χωρίς κινητά τηλέφωνα; '' Η πιο όμορφη
Ο πατέρας απάντησε:
'' Ακριβώς όπως ζει η γενιά σου σήμερα:
χωρίς προσευχή
χωρίς συμπόνια
χωρίς τιμή
ασεβής
χωρίς ντροπή
χωρίς σεμνότητα
χωρίς να διαβάζω βιβλία.....
Εμείς οι άνθρωποι που γεννήθηκαν μεταξύ 1939 και 1985,
είμαστε ευλογημένοι.
Οι ζωές μας είναι ζωντανή απόδειξη αυτού:
παίζοντας και καβαλώντας ποδήλατα, ποτέ δεν φορέσαμε κράνη.
Δεν φοβόμασταν να πάμε μόνοι στο σχολείο από την πρώτη μέρα.
Μετά το σχολείο διασκεδάσαμε μέχρι τη δύση του ηλιοβασιλέματος.
Δεν βλέπαμε τηλεόραση ούτε μισή μέρα.
Παίξαμε με πραγματικούς φίλους όχι με φίλους
από το Διαδίκτυο.
Αν διψούσαμε ποτέ, πίναμε νερό βρύσης,
όχι από το μπουκάλι.
Δεν αρρωστήσαμε συχνά, αν και μοιραστήκαμε το ίδιο ποτήρι χυμό με τέσσερις φίλους.
Ποτέ δεν πήραμε κιλά, αν και τρώγαμε πολύ ψωμί κάθε μέρα
και πατάτες.
Έχουμε συνηθίσει να φτιάχνουμε τα παιχνίδια μας
και παίζοντας μαζί τους.
Μοιραστήκαμε τα παιχνίδια μας, τα βιβλία μας.
Οι γονείς μας δεν ήταν πλούσιοι Μας έδωσαν την αγάπη τους, μας έμαθαν να εκτιμούμε την πνευματικότητα, μας έδωσαν την έννοια των αληθινών ανθρώπινων αξιών - ειλικρίνεια, πίστη, σεβασμό, σκληρή δουλειά.
Ποτέ δεν είχαμε:
κινητά τηλέφωνα
DVD, PlayStation
Xbox βιντεοπαιχνίδια
laptops, internet chat.
'' Αλλά είχαμε πραγματικούς φίλους!"
Επισκέπτοντας το σπίτι ενός φίλου απρόσκλητοι, μας φιλοξένησε απλό και σεμνό φαγητό.
Οι αναμνήσεις μας ήταν σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες,
αλλά ήταν φωτεινά και πολύχρωμα, απολαύσαμε να περνάμε οικογενειακά άλμπουμ και με σεβασμό αποθηκεύουμε πορτρέτα των προγόνων μας.
Δεν πετάμε βιβλία στα σκουπίδια, σταθήκαμε στην ουρά για αυτά.
Δεν δώσαμε τη ζωή μας στο κοινό και μιλήσαμε για τη ζωή των άλλων με απόλαυση, όπως εσύ - δείχνοντας τη ζωή σου στο Instagram, συζητώντας δημόσια τα οικογενειακά σου μυστικά στα ΜΜΕ.
Είμαστε η μοναδική και πιο κατανοητή γενιά,
γιατί είμαστε η τελευταία γενιά που ακούει τους γονείς της
και η πρώτη γενιά που ακούει τα παιδιά της.
Είμαστε περιορισμένη έκδοση.
Μάθετε από εμάς!
Πολύ ωραίο Βιργινία μου. Απ' την άλλη και εμείς που ζήσαμε τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες δεν μπορούμε χωρίς την τεχνολογία και εμείς γινόμαστε άσχημο παράδειγμα για τους νέους σήμερα (κινητά, υπολογιστές, διαδίκτυο, chat)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια καλησπέρα από τη γενιά που είναι περιορισμένης έκδοσης
Φιλιά
Και εμείς τώρα δεν πάμε πίσω αλλά εμείς προλάβαμε να ζήσουμε τουλάχιστον, Έχουμε να θυμόμαστε οι νέοι δεν φτιάχνουν θύμησες πως θα γεράσουν;.
ΔιαγραφήΔεν ξέρω ίσως τα βλέπω πολύ μαύρα.
Καλό βράδυ Αννούλι μου φιλιά!
Πόση νοσταλγία μου προξένησε το κείμενο σου και πόσο προβληματισμό για το μέλλον. Λένε ότι η ανθρώπινη εξέλιξη δεν σταματά. Έτσι είναι αλλά το ζήτημα είναι ότι οι σημερινές προκλήσεις αντί να τις αντιμετωπίζει ο άνθρωπος τις αφήνει να τον παρασέρνουν έρμαιο στους ωκεανούς του νέου περιβάλλοντος που έχει διαμορφωθεί. Καμία ή ελάχιστη αντιπρόταση. Ή και πάλι, να φταίμε εμείς που αρνούμαστε να σβήσουμε τις μνήμες μας. Δεν ξέρω, ίσως να μεγαλώσαμε πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Βιργινία!
Βασίλη μου μιλώ με νέα παιδιά και όλα είναι με ένα παράπονο για τις σημερινές σχέσεις, αλλά δεν είναι διατεθειμένα να αφήσουν το κινητό από το χέρι και να έρθουν πιο κοντά. Μήπως και οι μεγαλύτεροι το ίδιο δεν κάνουν;
ΔιαγραφήΤι να πω...
Καλό βράδυ Βασίλη!
Βιργινία μου καλησπέρα. Το νοσταλγικό ταξίδι εδώ του θέματός σου άνοιξε τις δικές μας πόρτες σε άλλα χρόνια της δικής μας νιότης. Δεν θέλω να μπω στη λογική της σύγκρουσης γενεών πάνω στα όνειρά τους και στον τρόπο ζωής τους. Τα "δικά μας" όμορφα, τα "δικά σας" κενά. Είναι δύσκολες οι συγκρίσεις. Χωρίς όμως να παύουν να υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Στην αντίληψη, στις αξίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, οι μνήμες δεν σβήνουν. Απλά οφείλουμε να παράξουμε πάλι τις αξίες εκείνες που θα δώσουν νόημα και στο σήμερα.
Σίγουρα η τεχνολογία του σήμερα βάζει αποστάσεις στους ανθρώπους. Μια προοδευτική αντίληψη θα πει να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την τεχνολογία να δυναμώσουμε την επαφή και να τις δώσουμε φυσικά χαρακτηριστικά.
Βιργινία μου ξέρω την ευαισθησία σου, χαίρομαι για αυτήν και την συμμερίζομαι.
Στέλνω και τα φιλιά μου για να είσαι καλά.
Άλλαξαν πολλά στην πάροδο του χρόνου Γιάννη μου και δυστυχώς όχι προς το καλύτερο. Η τεχνολογία βοηθάει πολύ στην απομόνωση είναι αυτό καλό?
ΔιαγραφήΔεν ξέρω τι να πω.
Καλό βράδυ καλέ μου φίλε να περνάς καλά!!
Πέρασα για μια νοσταλγική αγκαλιά [hug]
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ :)
Να είσαι καλά! Φιλιά!
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ Βιργινία !;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό καλοκαίρι με υγεία , όπως ονειρεύεστε να το ζήσετε !!
Το κείμενό σου διδακτικό , πολλά μηνύματα για προβληματισμό .
Μου κάνει εντύπωση , ότι η νέα γενιά δεν έχει ευαισθησία και συναισθήματα αλλά χωρίς αυτά θα τα δει σκούρα , γιατί η ζωή είναι αγάπη .
Να περνάς όμορφα !:)
Καλό καλοκαίρι και σε σένα Κυριακή μου. Φιλιά!
ΔιαγραφήΜας χωρίζουν αιώνες. Υπερβολικό; Μα από το '70 και μετά τα τεχνολογικά άλματα ήταν τεράστια. Η γενιά μας κλήθηκε να καλύψει τεράστια κενά μέσα σε δεκαετία. Το είδαμε όλοι στις δουλειές μας αυτό, που έπρεπε να προσαρμοστούμε αμέσως στα καινούργια δεδομένα για να είμαστε πιο παραγωγικοί. Πάντα υπήρχε η πρόοδος στον κόσμο αλλά πιστεύω πως εμείς κληθήκαμε να "προεδρεύσουμε" με την ταχύτητα του φωτός :)Η ζωή τρέχει κι εμείς λαχανιάζουμε, ανεβάζουμε πίεση αλλά αντέχουμε νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι νέοι άνθρωποι δεν θα κοιτάξουν πίσω. Βλέπουν μόνον μπροστά. Αυτός είναι ο νόμος της εξέλιξης. Και δεν είναι πάντα ευχάριστος. Τις περισσότερες φορές φαντάζει τρομακτικός ακόμα και στα δικά τους μάτια.
Καλό βράδυ Βιργινία μου!
Πολλά φιλιά!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Μαρία μου αλλά λυπάμαι πραγματικά τις νέες γενιές που δεν προλαβαίνουν να αφομοιώσουν τίποτα ουσιαστικό όλα τρέχουν σε ξέφρενους ρυθμούς.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ φιλενάδα μου φιλιά!
Μια διόρθωση στο "προοδεύσουμε" :)
ΑπάντησηΔιαγραφή