Η βροχή πότισε την κουρασμένη γη
Και η ψυχή συγκέντρωσε τους εναπομείναντες σπόρους.
Ήταν λίγοι αλλά αρκετοί.....
Σε κοίταζα όλη τη νύχτα να κλαις σιωπηλά στην ξαγρύπνια μου
Και ήξερα ότι θα γεννήσεις και πάλι πεπρωμένο.
Δεν υπάρχει μοναξιά...
Ακόμα αγγίζεις τις βεβαιωμένες πιθανότητες
Και αγναντεύεις το εκκρεμές παράθυρο..
Συνηγορεί υπέρ σου....
Προχώρησα κάποτε μέχρι τέλους το μονοπάτι σου
Και γύρισα να σου πω την αρχή σου.
Είναι φως η αγάπη....
