Η βροχή πότισε την κουρασμένη γη
Και η ψυχή συγκέντρωσε τους εναπομείναντες σπόρους.
Ήταν λίγοι αλλά αρκετοί.....
Σε κοίταζα όλη τη νύχτα να κλαις σιωπηλά στην ξαγρύπνια μου
Και ήξερα ότι θα γεννήσεις και πάλι πεπρωμένο.
Δεν υπάρχει μοναξιά...
Ακόμα αγγίζεις τις βεβαιωμένες πιθανότητες
Και αγναντεύεις το εκκρεμές παράθυρο..
Συνηγορεί υπέρ σου....
Προχώρησα κάποτε μέχρι τέλους το μονοπάτι σου
Και γύρισα να σου πω την αρχή σου.
Είναι φως η αγάπη....
Ναι, είναι φως η αγάπη Βιργινία μου, γι' αυτό κι εσύ λάμπεις τόσο! Υπέροχο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βραδάκι να έχουμε με παρέα ή χωρίς παρέα αγαπημένη μου.
Καλημέρα γλυκιά μου φιλενάδα! Τι άλλο μας έμεινε? Μόνο η αγάπη.
ΔιαγραφήΝα περνάς καλά, σε φιλώ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι φως η αγάπη, Βιργινία μου. Ναι είναι φως και ζωή μαζί. Πανίσχυρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι χαίρομαι, που σε βλέπω πάλι εδώ με ανάρτησή σου, γλυκιά μου φίλη.
Την καλησπέρα μου.
Καλησπέρα καλέ μου Γιάννη. Ξέρεις η γωνιά αυτή δεν είναι τόσο αγαπημένη αλλά δεν θέλω να φύγω τελείως από την γειτονιά.
ΔιαγραφήΓιατί να μην είναι αγαπημένη Βιργινία μου. Εδώ ακουμπά ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς σου, καλή μου φίλη. Το ίδιο σου το πέρασμα. Για σκέψου.
ΔιαγραφήΚαι εδώ βροχή έπιασε.... ΜΙα έτσι μια αλλιώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και καλή εβδομάδα :)
Εδώ ζέστη πολύ Μανιούσκα μου. Καλή εβδομάδα και σε εσάς. Φιλιά!
Διαγραφή