Τίτος Πατρίκιος
Τα λιοντάρια είχαν χαθεί από χρόνια
ούτε ένα δεν βρισκόταν σ’ όλη την Ελλάδα
ή μάλλον ένα μοναχικό, κυνηγημένο
κάπου είχε κρυφτεί στην Πελοπόννησο
χωρίς ν’ απειλεί πια κανέναν
ώσπου το σκότωσε κι αυτό ο Ηρακλής.
Ωστόσο η θύμηση των λιονταριών
ποτέ δεν έπαψε να τρομάζει
τρόμαζε η εικόνα τους σε θυρεούς και ασπίδες
τρόμαζε τ’ ομοίωμά τους στα μνημεία των μαχών
τρόμαζε η ανάγλυφη μορφή τους
στο πέτρινο υπέρθυρο της πύλης.
Τρομάζει πάντα το βαρύ μας παρελθόν
τρομάζει η αφήγηση όσων έχουν συμβεί
καθώς τη χαράζει η γραφή στο υπέρθυρο
της πύλης που καθημερινά διαβαίνουμε.
Όμορφο! Τρομάζει όντως το βαρύ μας παρελθόν πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Βιργινία μου
Να είσαι καλά
Φιλάκια
Αννα μου ευχαριστώ που πέρασες. Καλό σου ξημέρωμα. φιλιά πολλά!
ΔιαγραφήΜεγάλες αλήθειες με μεστά και σοφά λόγια από έναν μεγάλο ποιητή. Με επίκαιρες αναφορές Βιργινία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πως τις καλησπέρες μου για ένα όμορφο βράδυ.
Ευτυχώς που αυτή η χώρα έβγαλε πεφωτισμένα μυαλά και έχουμε κάπου να ακουμπήσουμε Γιάννη μου.
ΔιαγραφήΚαλή ανατολή σου εύχομαι!
Δεν έχω γράψει ποιήματα –
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους κύλησε η ζωή μου.
Την μιαν ημέρα έτρεμα, την άλλη ανατρίχιαζα –
Μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου (...)
(Από τη συλλογή του Μίλτου Σαχτούρη «Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο» 1958)
Καλό απόγευμα Βιργινία μου.
Αχ Μαρία μου αγαπώ Μίλτο Σαχτούρη θυμάσαι στο ΠΑΘ ανέβαζα συχνά ποιήματα του θα σου πω ένα που με συγκινεί πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφή«Το ψωμί»
Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φραντζόλα ζεστό
ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή
μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό
Ας μη το κρύβουμε διψάμε για ουρανό!
Καλό σου ξημέρωμα καλό μου!!
Το θυμάμαι Βιργινία μου γι' αυτό προτίμησα να "σχολιάσω" μ' ένα δικό του ποίημα.
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα
Πολύ όμορφο
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Ευχαριστώ Maria Elena φιλιά!
ΔιαγραφήΊσως ακριβώς και επειδή τα σκοτώσαμε τα λιοντάρια, ίσως γι' αυτό η μνήμη τώρα τα φουσκώνει και μας τρομάζουν. Και με βαριά τη μνήμη το παρόν γίνεται δυσκολότερο, ο πήχυς πάει ψηλότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Θυμάμαι κάποιον που έλεγε - εγώ τότε ήμουν μικρός και δεν καταλάβαινα καθόλου γιατί το έλεγε - ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να μην είχανε χτίσει οι πρόγονοί μας τον Παρθενώνα. Υπερβολή θα μου πεις, αλλά καμιά φορά οι υπερβολές δείχνουν εύγλωττα το είδος του προβλήματος..)
Συμπαθέστατος ο Πατρίκιος, ωραίο το ποίημα, καλή η μουσική (αν και δε σου κρύβω ότι προτιμάω τον Chopin από τον Davidson :-) )
Πολλά φιλιά.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΘα συμφωνήσω σε όλα ακόμα και στην προτίμηση του κομματιού, εαν βρεις το αυθεντικό Chopin και δεν σου κάνει κόπο ενημέρωσε με. Καλό βράδυ Διονύση ευχαριστώ για την παρουσία σου.
ΔιαγραφήΔιαλέγεις Ποιήματα που γράφονται για να μένουν,και πάντα κάτι σημαντικό να σηματοδοτούν που δεν χάνεται στο χρόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευαρέσκειά μου για τις επιλογές σου και τις παρουσιάσεις σου είναι δεδομένη γλυκιά μας Βιργινία
Σε φιλώ
Λυγερή μου πολύ σ ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα εύχομαι φιλιά.